tag:blogger.com,1999:blog-76740075788506319922024-02-08T19:12:43.231+02:00ΠΑΡΑΛΟΓΕΣypogeia reymata υπογεια ρευματα Παραλογες ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ Σαν έρημα καράβια Κυριακή Ασημένια σφήκα Ο όρθρος των ψυχών (Ι.Γρυπάρης) Χάρτινες λέξεις Ύμνος 414 Νανούρισμα
Σεπτέμβρης Στο ύψος των ματιών μου Ο μάγος κοιτάζει την πόλη Μπλέυπόγεια ρεύματαhttp://www.blogger.com/profile/02382340264453263405noreply@blogger.comBlogger12125tag:blogger.com,1999:blog-7674007578850631992.post-50154265829335109712007-06-01T04:09:00.000+03:002007-05-31T16:28:47.456+03:00<a href="http://yralbum02.blogspot.com/"><img src="http://lh5.google.com/image/ypogeiareymata.gr/Rl2JctkpqJI/AAAAAAAAAJY/UqbeFNUZG9g/s400/Paraloges.jpg" /></a>υπόγεια ρεύματαhttp://www.blogger.com/profile/02382340264453263405noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7674007578850631992.post-90557330272328381822007-05-31T18:03:00.000+03:002007-05-31T18:04:19.667+03:00Στο ύψος των ματιών μουΣτης στέψης σου τον ήλιο, χορτάρι και ξερό κλαδί<br />Θέλω να καίγομαι κοντά, να ζήσω εικόνα και φωτιά<br /><br />Aνοίγω το ύψος των ματιών μου<br />Πάνω σε φεγγαριού αγκαλιά<br />Μέσα από βέλη δέρνεται και προσπερνώ<br />Μα να μπορούσα να σε δω<br /><br />Στης στέψης σου τον ήλιο, αίμα χρυσό που χάνεται<br />Στης γης τα βάθη τα ανοιχτά, γλιστράν τα χέρια μου μακριά<br /><br />Aνοίγω το ύψος των ματιών μου<br />Πάνω σε φεγγαριού αγκαλιά<br />Μέσα από βέλη δέρνεται και προσπερνώ<br />Μα να μπορούσα να σε δωυπόγεια ρεύματαhttp://www.blogger.com/profile/02382340264453263405noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7674007578850631992.post-8181198372559286792007-05-31T16:06:00.000+03:002007-05-31T16:10:11.601+03:00Σαν έρημα καράβιαΣαν έρημα καράβια και σαν ξωκλήσι στην κορφή<br />σαν γερακιού πορεία και σαν ξεκούρδιστη χορδή<br /><br />Ο χώρος δεδομένος κι εσύ απ' έξω μια ζωή<br />ο χρόνος τελειωμένος πάντα κοντά ποτέ μαζί<br /><br />Ξερολιθιά και βράχος άνθρωπος και θεός μαζί<br />ορίζοντας που σβήνει στιγμή που δε θα ξαναρθεί<br /><br />Σαν τρίξιμο μεσημεριού<br />σαν όνειρο κρυμμένο<br />όπως ανάσα βραδινή<br />σαν τελευταίο τρένο<br /><br />Γραμμές πάντα καμπύλες ευθείες μόνο στο χαρτί<br />παράλληλες πορείες που τις ενώνει μια σιωπήυπόγεια ρεύματαhttp://www.blogger.com/profile/02382340264453263405noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7674007578850631992.post-4695270027798985962007-05-31T16:05:00.001+03:002007-05-31T16:05:39.908+03:00ΚυριακήΜια των ματιών σου αλμυρή σταγόνα που κυλάει<br />σαν μιας λαμπάδας φως στερνό που τρεμοπαίζει αργά<br />που μου φωτίζει τη στιγμή που τράβηξες μακριά μου<br />όπως πετάν του φθινοπώρου φύλλα στο βοριά.<br /><br />Σαν έρθει η ώρα γράψε μου δυο λόγια να φυλάξω<br />όπως φυλάν οι ποιητές της μούσας τη μορφή<br />όπως φυλάει το στήθος μου τους χτύπους της καρδιάς μου<br />κι όπως φυλάει ο βουτηχτής την τελευταία πνοή.<br /><br />Άργησε να 'ρθει το πρωί και μόνος περιμένω<br />του Αυγερινού το κάλεσμα την πρωινή δροσιά<br />είναι κι αυτή η Κυριακή που πάντα αργοπεθαίνω<br />είναι κι αυτός ο πηγαιμός που πάντα καρτερώ.υπόγεια ρεύματαhttp://www.blogger.com/profile/02382340264453263405noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7674007578850631992.post-71441911922979084532007-05-31T16:04:00.001+03:002007-05-31T16:04:44.578+03:00Ασημένια σφήκαΟι φίλοι μου είναι κραυγές στη σιωπή<br />οι φίλοι μου φώτα κινδύνου στο σκοτάδι<br />μόνοι σαν δέντρα των κορφών, σαν προσευχή<br />παιδιά που δε γυρίζουνε στο σπίτι τους το βράδυ<br /><br />Οι πιο πολλοί λατρεύουν τις αργίες<br />μα οι φίλοι μου μισούν τις Κυριακές<br />κρύβονται πίσω από τα φώτα στο λιμάνι<br />βάζουν φωτιές, βάζουν φωτιές<br /><br />Σ' αρπάζει από τα μαλλιά η ασημένια σφήκα<br />βραδιές βραδιές και σε τινάζει πάνω<br />έκανα δρόμο να σε δω μα δε σε βρήκα<br />στέκω στις μύτες των ποδιών, μα δε σε φτάνω<br /><br />Κακή εποχή κακές στιγμές μου φέρνει<br />χώμα μυρίζω μοβ σκιές βλέπω θαμπά<br />σαν ένα σαπιοκάραβο που στα ρηχά ξεσέρνει<br />σαν του Ιούδα φίλημα θα φύγω μακριά<br /><br />Ξέρεις πώς είναι να διαβάζεις στο σκοτάδι<br />ξέρεις πώς είναι να δακρύζεις στα κρυφά<br />φώτα της πόλης και μεγάλοι άδειοι δρόμοι<br />τα όνειρα της Κυριακής κοστίζουν ακριβάυπόγεια ρεύματαhttp://www.blogger.com/profile/02382340264453263405noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7674007578850631992.post-75621027296826240582007-05-31T16:03:00.001+03:002007-05-31T16:03:42.103+03:00Ο όρθρος των ψυχώνΤ' αστέρια τρεμοσβήνουνε κι η νύχτα είναι λίγη<br />Με φως χλωμό και άρρωστο οι κάμποι αντιφεγγίζουν<br />Κι ολόγυρά του όπου στραφεί το μάτι του ξανοίγει<br />Εδώ κορμιά εκεί κορμιά στρωμένα να μαυρίζουν<br /><br />Φίλους κι εχθρούς ο θάνατος σ' ένα τραπέζι σμίγει<br />Όπου τα αγρίμια ακάλεστα με πείνα τριγυρίζουν<br />Χαρά στον όπου γλίτωσε, χαρά στον που 'χει φύγει<br />Μα όσους το βόλι εξέσκισε κοράκια ξανασκίζουν<br /><br />Κι άξαφνα ορθός ο σαλπιχτής πηδάει ο λαβωμένος<br />Στριγκή φωνή και σπαραχτή η σάλπιγγα του βγάζει<br />Που λες τον ίδιο της χαλκό και όχι αυτιά σπαράζει<br />Μα δεν ξυπνάει στο ορθρινό κανένας πεθαμένος<br /><br />Μόν' τα κοράκια φεύγουνε κοπαδιαστά σαν να 'ναι<br />Των σκοτωμένων οι ψυχές που στα ουράνια πάνε<br /><br />Ι.Γρυπάρηςυπόγεια ρεύματαhttp://www.blogger.com/profile/02382340264453263405noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7674007578850631992.post-33227308508824628242007-05-31T16:02:00.001+03:002007-05-31T16:23:56.178+03:00Χάρτινες λέξειςΚοίταξε τώρα που δεν έχω τι να πω<br />ψάχνοντας λέξεις έχω χάσει το σκοπό<br />Πάντα σε μένα να μιλώ είναι κακό<br />κοίταξε τώρα που δεν έχω τι να πω<br /><br />Φεύγουν οι ώρες, φέρνουν μέρες και ζητώ<br />κάποιος ν' ακούσει τις κραυγές που του ξερνώ<br />πάντα σε μένα να μιλώ είναι κακό<br />κοίταξε τώρα που δεν έχω τι να πω<br /><br />Δεν τα 'λεγα ποτέ καλά<br />τα λόγια τα μεγάλα, τα λόγια τα καλά<br /><br />Περνάν εικόνες σε μισότρελο μυαλό<br />χορεύουν στίχοι σ' ένα χάρτινο φτερό<br />πάντα σε μένα να μιλώ είναι κακό<br />κοίταξε τώρα που δεν έχω τι να πωυπόγεια ρεύματαhttp://www.blogger.com/profile/02382340264453263405noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7674007578850631992.post-42877621724026156712007-05-31T16:00:00.000+03:002007-05-31T16:27:24.930+03:00Υμνος 414Ξυπνάει ο θεός μια μέρα ζεστή<br />φωνάζει το γιο του του λέει στ' αυτί<br />-Φέρε αμέσως ένα κάδο γεμάτο<br /> να βρέξω να πνίξω τους αποκάτω.<br /><br />-Μου τη σπάνε οι κάτω πολύ <br /> δε μ' αφήνουν να βγω στη TV<br />-Μου τη σπάνε οι κάτω πολύ <br /> θα τους πνίξω να βγω στο γυαλί<br /><br />Το σκέφτεται καλά αν δε μείνει κανείς<br />χωρίς τα κορόιδα τι θα γίνουμε εμείς<br />το Νώε φωνάζει που ναι θύμα πιστό<br />τον βάζει να φτιάξει τη κιβωτό<br /><br />Και να σώσει τα ζώα σε ζευγάρια<br />τους δικούς του που ήτανε μοσχάρια<br />τη γυναίκα του τα δυο του τα παιδιά<br />κολυμπάτε κορόιδα και άντε γεια<br /><br />Μα ο κύριος φορτωμένος με στρες<br />"γουστάρω" φωνάζει "διακοπές"<br />του Νώε λέει να τον πάρει μαζί<br />μα λέει η κυρά Νώε που ναι λίγο χαζή...<br /><br />-Κύριέ μου που να βρούμε θέση<br /> Η μορφή σου σε ποιο χώρο να χωρέσει<br /><br />"Μη σε νοιάζει κυρά Νώε" λέει ο θεός<br />έχετε κύριο που ναι λιτός<br />-Εγώ με τα ζώα θα κάτσω εδώ<br /> ευκαιρία για μένα τη ζωή τους να δω<br /><br />Μα εκεί μέσα η κατάσταση βρωμάει<br />και ο μάγκας ο θεός τη πατάει<br />στριμωγμένος μες των ζώων τις αρίδες<br />του τη δίνει και φτιάχνει κατσαρίδεςυπόγεια ρεύματαhttp://www.blogger.com/profile/02382340264453263405noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7674007578850631992.post-19672450716005410582007-05-31T15:59:00.000+03:002007-05-31T16:00:01.507+03:00ΝανούρισμαΣαν δυο σταγόνες μοιάζουμε<br />σαν δυο Θεούς σε θέλω<br />στ' απόμακρα τα σύννεφα<br />μόνος σε ταξιδεύω.<br /><br />Να 'σουν δροσοσταλιά μικρή<br />στους ώμους μου να γέρνεις<br />στης άνοιξης τα πρωινά<br />τα ρόδα να μαραίνεις.<br /><br />Ξυπνώ και βλέπω γύρω μου<br />ξυπνώ δεν σε γνωρίζω<br />χαμήλωσα και τις φωνές<br />για να σε νανουρίζω.<br /><br />Να 'σουν βροχούλα ξαφνική<br />που πέφτει στα ποτάμια<br />να σκέπαζες με τον αφρό<br />τα άδεια μου σκοτάδια.<br /><br />Η καταιγίδα δυνατά<br />γύρω σε παρασέρνει<br />μες στην υγρή της τη ροή<br />στα χρώματα χορεύει.<br /><br />Της άνοιξης τα πρωινά<br />δεν φέρνουν καταιγίδες<br />μοιάζουνε μόνο στις λευκές<br />τις άγραφες σελίδεςυπόγεια ρεύματαhttp://www.blogger.com/profile/02382340264453263405noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7674007578850631992.post-34074068301654225022007-05-31T15:57:00.000+03:002007-05-31T15:58:01.627+03:00ΣεπτέμβρηςΚουρασμένος τριγυρνάω<br />μέσα σ' όνειρα τρελά<br />και τις νύχτες ξαγρυπνάω<br />κυνηγώντας μια σκιά.<br /><br />Ξέρεις ποτέ δεν ήθελα<br />καθάρια να μιλήσω<br />Κι ό,τι λόγια ξεστόμισα <br />μη θέλεις να μισήσω.<br /><br />Πού να γείρω να ησυχάσω<br />από τη μορφή σου που με τυραννά<br />τα σημάδια σου αφήνεις<br />σαν βροχή σαν πυρκαγιά.<br /><br />Μεσ' τα μάτια σε κοιτούσα<br />πολεμώντας τη σιωπή<br />μια αντίδραση ζητούσα <br />μα η ματιά σου πάντα μυστική.υπόγεια ρεύματαhttp://www.blogger.com/profile/02382340264453263405noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7674007578850631992.post-85831994310057402382007-05-31T15:48:00.000+03:002007-05-31T15:56:06.303+03:00Ο μάγος κοιτάζει την πόληΜόλις σταυρώσουμε τα ξίφη<br />στην πόλη πέσει η νυχτιά<br />θα περπατούν στους δρόμους μύθοι<br />γι΄αυτούς που φύγαν μακριά<br /><br />Η νέγρικη κορνέτα θα ουρλιάζει<br />κι ο αυγερινός στην πούλια θα μιλά<br />η θλίψη σου αχ! πόσο στη δική μου μοιάζει<br />και πόσο στη δική τους μοναξιά<br /><br />Θα κοκκινήσει τότε το φεγγάρι<br />κι ο μαύρος καβαλλάρης θα φανεί<br />θα προχωρήσει μ' υψωμένο το σπαθί του<br />θα 'ρθει εμπρός μου να σταθείυπόγεια ρεύματαhttp://www.blogger.com/profile/02382340264453263405noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7674007578850631992.post-56663708124568888612007-05-31T15:31:00.000+03:002007-05-31T15:37:40.830+03:00ΜπλέΈχω ματιά που τραβάει το κύμα<br />έχω πανιά και σχοινιά<br />Της Αριάδνης εγώ έχω νήμα<br />και κατακόμβων κεριά.<br />Έχω παλιές από μπρούντζο αλυσίδες<br />να δέσω τα ξωτικά<br />Κάνω και τρίζουν των πόλων οι βίδες<br />με λόγια ερωτικά<br /><br />Έχω για σένα τη νύχτα με τ' άστρα<br />έχω το μπλε τ' ουρανού<br />Έχω αστερόσκονη για να πετάξεις<br />μέσα στο μαύρο του νου<br />Έχω ένα σπίτι στην παραλία<br />και τ' όνομά σου από Ρα<br />Του Δέλτα έχω τη μαύρη μαγεία<br />εκείνων που παίζουν στις μπλευπόγεια ρεύματαhttp://www.blogger.com/profile/02382340264453263405noreply@blogger.com0